Belirsizliklerimi, acılarımı, kaygılarımı sıraya koydum, şu an hepsinden bolca var hayatımda. Ne gereksiz yere üzülüyoruz günlük hayatımızda. Her zaman hayatımızda bir yerlerde bir acıya ihtiyacımız oluyor sanırım, yoksa da yaratıyoruz, herkesin yaşadığı acı en büyük acı gibi geliyor
Ölümden daha ciddi bir şey yok.
Oysa biz, işe geç kaldığımız için kaygılanıyoruz, yaşadığımız veya yaşayamadığımız ilişkiler için acı çekiyoruz, bir yerimizi incitsek, bir yerimiz ağrısa bunu büyütüyoruz, başımıza bir felaket gelmiş gibi insanlara anlatıp duruyoruz, şöyle acıyor, böyle fenayım.. Öyle boş geliyor ki şu an bunlar..
Çok sevdiğin bir insanı kaybetmek korkusu, elinden bir şey gelmemesinin acısı, bir gün içerisinde yüzlerce kez umutlanmak arkasından tüm umudunu kaybetmek, bunu defalarca yaşamak, inmek, çıkmak çok ağır.