Kap klavyeciyi

Her insan hayatında en az bir kez "En utandığınız an?" sorusuyla karşılaşmıştır. Benim şimdi bu soruya çat diye cevap verebileceğim bir anım var. Eğer paylaşırsam, komik gibi anlatırsam sanki utancım azalacak gibi hissediyorum, denenebilir. Zita Swoon konserinde önümde duran Özge'nin sağ omzunun üzerinden "Abi, bu akşam şu klavyecilerinden birini sen al, birini ben alayım" dedim. Bu hararetli cümlemin üzerine bana doğru dönen yüz ise kesinlikle Özge'ye ait değildi. Bir süre gülerek birbirimize baktık. Sonra ben bir açıklama yapma ihtiyacı hissettim haliyle. "Şimdi olay şu: ben seni bir arkadaşıma benzettim, ondan şeyettim" diyerek sırıttım. Kız sadece gülüyor. "Neyse klavyeciler iyi ama kabul et" dedim. Kız arkadaşlarına gidip olayı anlattı, herkes pek bir eğlendi. Konserin bundan sonraki kısmı kendi kendime olabilir böyle şeyler, herkesin başına gelebilir, hem komik birşey, hem zaten bir daha beni nerede görecekler, görseler de tanımazlar diye avutmaya çalışmamla geçti. Evet şimdi anlatınca bakın, bana çok da basit bir olaymış gibi geldi.

cv

24 Eylül 2007 itibariyle mezunum sevgili okuyucular. Okul hayatıma noktayı koymuş bulunuyorum. Bu kadarı yeterli, yaklaşık 20 senedir öğrenci olduğumu hesapladım az önce. Şimdi fellik fellik iş aramaktayım. Her gün cv yolluyorum sağa sola. Yakında metro çıkışında el ilanı şeklinde cv mi dağıtacağım. O kadar yıl okudum da ne oldu diye sormaya başladım kendime çoktan.